Τα Επικίνδυνα Ιατρικά Υγρά Απόβλητα (ΕΙΥΑ) παράγονται κατά τη λειτουργία υγειονομικών μονάδων (ιατρικών,βιοχημικών και μοριακών εργαστηρίων) και η απελευθέρωσή τους έχει καθοριστικές επιπτώσεις στο περιβάλλον και στους έμβιους οργανισμούς.

Ανάλογα με τη σύστασή τους, διακρίνονται σε υγρά απόβλητα μολυσματικού (ΕΙΥΑ-ΜΧ), τοξικού (ΕΙΥΑ-ΤΧ) ή μικτού (μολυσματικού και τοξικού, ΕΙΥΑ-ΜΤΧ) χαρακτήρα. Τα ΕΙΥΑ έχουν μεταβλητή σύσταση με αποτέλεσμα να είναι δύσκολη η εφαρμογή μιας μεθόδου κατεργασίας που θα βελτίωνε τη βιοαποικοδομησιμότητά τους και θα μπορούσε, τελικά, να επιτύχει πλήρη καταστροφή ρύπων και παθογόνων παραγόντων.

Η εμφάνιση νέων, ανθεκτικών μικροβιακών στελεχών σε υδάτινους αποδέκτες και στην έξοδο εγκαταστάσεων βιολογικών καθαρισμών, επιβεβαιώνει τις αρνητικές επιπτώσεις της ανεπαρκούς διαχείρισης αυτού του είδους των αποβλήτων στην Ελλάδα.

Η εφαρμογή των καθορισμένων, παραδοσιακών τεχνικών επεξεργασίας των ΕΙΑ περιλαμβάνει αρκετά στάδια κατά τη διάρκεια της κατεργασίας, ακριβό εξοπλισμό και υψηλό κόστος λειτουργίας, ενώ σε πολλές περιπτώσεις δεν επιτυγχάνεται πλήρης αδρανοποίηση των επικίνδυνων συστατικών των λυμάτων.

Επιπρόσθετα, το κόστος επεξεργασίας αυξάνεται σε περιπτώσεις κατά τις οποίες η εφαρμογή της μεθόδου συνεπάγεται την παραγωγή επικίνδυνων παραπροϊόντων.

Συγκεκριμένα, προβλέπεται η εφαρμογή μεθόδων αποστείρωσης ή χημικής επεξεργασίας (π.χ. χλωρίωση), υπό την προϋπόθεση ότι τα λύματα δεν περιέχουν χημικές ουσίες μη συμβατές με την εφαρμοζόμενη μέθοδο. Ακόμη, ορισμένες κατηγορίες ΕΙΥΑ απενεργοποιούνται με αποτέφρωση.